Peaky Blinders: Mastermind

Przygodowa gra logiczna prawdopodobnie nie brzmi jak wymarzona egranizacja dla fanów serialu, ale właśnie takie podejście proponuje Peaky Blinders: Mastermind. Co najważniejsze, to rzeczywiście działa i prezentuje środowisko wierne serialowi, połączone z ładnym projektem poziomów i bardzo ciekawą mechaniką manipulacji czasem.

Peaky Blinders: Mastermind opiera się na oryginalnej fabule serialu i toczy się na krótko przed rozpoczęciem pierwszego sezonu. Mówi się, że Peaky Blinders zamordował członka chińskiej społeczności, co może doprowadzić do wojny między frakcjami. Gracz, wcielając się w każdego członka rodziny Shelbych, musi dowiedzieć się, co się tak naprawdę wydarzyło i zapobiec konfliktowi.

Historia jest przedstawiana głównie pomiędzy misjami, poprzez nieruchome ilustracje i bloki tekstu. Nie jest to zbyt filmowe doświadczenie, a fakt, że gra nie jest udźwiękowiona, nie pomaga. Dialogi między postaciami również nie są najwyższych lotów i daleko im do serialowej błyskotliwości, choć należy pochwalić podobieństwo modeli w grze do aktorów.

Jak już wspomniano, Peaky Blinders: Mastermind to gra logiczna. Gracz zawsze będzie miał kilka celów do osiągnięcia w każdej misji ograniczonej czasowo, ale mechaniki manipulacji czasem oznaczają, że czterominutowe zadanie może potrwać znacznie dłużej. Mastermind to także produkcja z niewielką ilością przemocy, co jest dość ciekawe, biorąc pod uwagę materiał źródłowy, ale w żadnym wypadku jej to nie umniejsza.

Grywalne postacie są z góry definiowane przez daną misję, a podczas całej gry wcielimy się w Thomasa, Arthura, Adę, Polly, Johna oraz Finna. Każda postać posiada własny wachlarz umiejętności, przykładowo Thomas może przejąć kontrolę nad niektórymi mieszkańcami na kilka sekund, Arthur potrafi wyważać drzwi, Ada odwraca uwagę wrogów, Polly przekupuje strażników i otwiera zamki, Finnowi udaje się przekradać przez dziury i okna, a John zasadniczo robi to samo co Arthur.

Poziomy są zaprojektowane tak, by gracz musiał wykorzystać wszystkie umiejętności dostępnych w danej chwili postaci. Będziemy omijać strażników, otwierać drzwi, zbierać przedmioty i znajdować ukryte przejścia, a pod koniec misji otrzymamy brązowy, srebrny lub złoty medal, w zależności od tego, ile czasu zajęło nam jej ukończenie. Na każdym poziomie znajdują się również ukryte zegary, które możemy próbować znaleźć.

Największą robotę w Peaky Blinders: Mastermind robi jednak wspomniana parokrotnie mechanika manipulacji czasem. Chodzi w niej o to, aby gracz wykonywał akcje daną postacią, a następnie cofał się w czasie i przejmował kontrolę nad innymi członkami rodziny, podczas gdy poprzedni bohater automatycznie wykonuje czynności zarejestrowane przez gracza. Wyobraźmy sobie, że misja z Thomasem, Finnem i Adą wymaga otworzenia drzwi, do których dźwignia znajduje się po przeciwnej stronie ekranu, a na drodze stoi nam strażnik.

Najpierw musielibyśmy przejąć kontrolę nad Adą i odwrócić uwagę strażnika. Następnie cofamy się w czasie, ale tym razem wcielamy się w Finna, podczas gdy Ada zajmuje się strażnikiem, powtarzając nasze działania. Finn przechodzi obok wroga, a następnie pod dziurą w płocie. Sięga do dźwigni i przytrzymuje ją przez kilka sekund. Jeszcze raz cofamy się, by kontrolować Thomasa. Ada odwraca uwagę strażnika, a Finn trzyma dźwignię, pozwalając Thomasowi przejść obok bez żadnych problemów. Następnie, gdy obaj bracia znajdują się przy wyjściu, znów przewijamy czas chwilę do tyłu i gramy Adą, by ta również mogła skierować się do drzwi.

Na początku może się to wydawać nieco zagmatwane, ale po opanowaniu systemu rozgrywka staje się dość intuicyjna, a nawet przyjemna. Zdobywaniu złotych medali towarzyszy naprawdę miłe uczucie, a gra tym samym zachęca do wielokrotnego przechodzenia.

Peaky Blinders: Mastermind to stosunkowo krótka i prosta gra, która prawdopodobnie nie zapadnie nikomu na dłużej w pamięci, ale jest jak najbardziej poprawną produkcją. Bardziej niż fanom Peaky Blinders polecilibyśmy ją jednak osobom, które po prostu lubią gry logiczne.